• نام بازی: استاد و شاگرد
• نام محلی: اوستا و شاگرد
• اهداف کلی: ایجاد روحیه فداکاری، تقویت عضلات پا، تسریع در انجام عمل ها و عکس العمل ها
• اهداف جزئی: ایجاد رقابت سالم و سازنده، آموزش نظم و ترتیب چالاکی و چابکی
• تعداد بازیکن: حداکثر 40 نفر
• سن بازیکنان: 9 الی 15 ساله
• ابزار لازم: سه عدد توپ
• محوطه بازی: محدوده ی مستطیل شکل به ابعاد 25×15 متر

شرح بازی:

بازیکنان را در دو گروه موازی و مساوی مطابق شکل در محوطهی مستطیل شکل آرایش می دهیم به طوری که فاصله ی تقریبی دو گروه از یکدیگر 20 متر باشد.
افراد هر گروه را از یک تا آخرین نفر، شماره گذاری می کنیم به گونه ای که نفر اول هر گروه، مقابل نفر آخر گروه دیگر قرار گیرد.

سپس توپ ها را مطابق شکل در میدان قرار می دهیم (یکی را وسط میدان و دو تای دیگر را در سه متری گروه ها قرار می دهیم و توپ نزدیک به هر گروه، متعلق به گروه مقابل است). حال مربی با یک نفر به عنوان هدایت کننده ی بازی در محوطه می ایستد و شماره ای را ذکر می کند، مثلاً: 8

بلافاصله بازیکنان شماره 8 هر دو تیم با سرعت به طرف توپ خودشان می دوند تا آن را با دست لمس کنند، هر کدام زودتر این کار را انجام داد، استاد و آن دیگری شاگرد است.

اکنون دو بازیکن در کنار توپ وسط قرار می گیرند. استاد یک سری حرکات نرمشی و نمایشی از خود ارائه می دهد که شاگرد مجبور به تقلید از حرکات اوست.

ناگهان استاد از غفلت شاگرد استفاده کرده و توپ وسط را از زمین برداشته و به طرف گروه خود می دود.

اگر شاگرد نتواند قبل از رسیدن استاد به دو متری گروهش که قبلاً با خط مشخص شده است او را با دست لمس نماید، استاد یک امتیاز کسب کرده است ولی چنانچه اگر شاگرد موفق گردید او یک امتیاز کسب می کند.

در خاتمه گروهی که سریعتر مجموع امتیازاتش را به عدد مشخصی که قبلاً تعیین کرده اند برساند، برنده شناخته خواهد شد.

 

• نکات: در بعضی مواقع ممکن است استاد و شاگرد چندین بار به تعقیب یکدیگر بپردازند تا آخر الامر امیاز به یک از گروه ها تعلق بگیرد.
• نتیجه بازی: این بازی چون یک بازی دسته جمعی است، نظم و ترتیب را آموزش می دهد و حس تلاش و مقاومت در راه رسیدن به پیروزی را بیدار می نماید.